ตอนที่ 128 สมบัติที่ซ่อนไว้
วิคเตอร์ลงจากเครื่องบินที่สนามบินบอสตันและมาที่ห้างสรรพสินค้าในเมือง เขาซื้อของขวัญให้ทริชไม่กี่ชิ้นและจงใจเลือกสินค้าที่ไม่ใช่ของคนท้องถิ่นที่บอสตันไม่มี
เขาซื้อแม้กระทั่งกล่องตุ๊กตาบาร์บี้เพื่อมอบให้ลูกสาวของเขาที่กำลังจะเกิด
เพราะอันที่จริงเขาก็ชอบลูกสาวของเขามากด้วย
แต่ตุ๊กตาชุดนี้มันก็แพงมากจริงๆ ทั้งเซ็ตราคามากกว่าสี่สิบดอลลาร์ไปแล้ว
บริษัทเอชดีนี้ขี้โกงจริงๆ แต่ตุ๊กตาก็สวยมากๆ ด้วย
เมื่อเขากลับถึงบ้านโดยแท็กซี่ วิคเตอร์ก็กดกริ่งที่ประตู
ติงต๊อง~!
“ใครเหรอ?” เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างในห้อง
วิคเตอร์ดูตื่นเต้นเล็กน้อย
เมื่อประตูเปิดทริชก็เห็นผู้ชายของเธอกลับมา เธอจึงอุทานด้วยความประหลาดใจ “วิคเตอร์คุณกลับมาเร็วมาก ฉันคิดว่าคุณจะมาช้ากว่านี้ซะอีก!”
วิกเตอร์กอดทริชแล้วลูบท้องที่นู้นขึ้นของหญิงสาวอย่างระมัดระวัง
นี่คืออีกสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเขา
“ทริชฉันซื้อของขวัญมาให้เธอ” วิคเตอร์หยิบของขวัญออกมาจากกระเป๋าและทริชก็มีความสุขมาก
นอกจากนี้ยังมีตุ๊กตาบาร์บี้ ทริชชอบมันมาก “ฉันไปที่ห้างสรรพสินค้าไม่กี่วันที่ผ่านมา และก็เห็นตุ๊กตาบาร์บี้เหมือนกัน ตอนนี้ตุ๊กตาบาร์บี้มีชื่อเสียงมาก แต่พวกมันก็มีราคาแพงเกินไป ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะซื้อมันกลับมาด้วย!”
“แล้วคุณเหนื่อยไหม? พักก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปทำอาหารให้” ทริซพูดเบาๆ
เมื่อเขากลับมาถึงบ้านวิคเตอร์ก็ผ่อนคลายอารมณ์ได้ เขาเดินไปถอดสูท ใส่รองเท้าแตะนั่งลงบนโซฟาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านข่าว
มีผู้หญิงทำอาหารอยู่ในครัว
นี่คือชีวิตที่เขาต้องการ
มั่นคงและอบอุ่น
เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่ออกไปทำงานในช่วงเวลานี้และจะใช้เวลาอยู่กับภรรยาของเขา
เขายังมีเงินเก็บที่พอจะใช้ชีวิตไปได้อีกหลายปี
ทันใดนั้นโทรศัพท์ในห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้น วิคเตอร์หยิบขึ้นมาและตอบว่า “นี่วิคเตอร์พูด”
“ใช่ วิคเตอร์หรือเปล่า?” เสียงของชายคนหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์
เสียงเขาดูประหลาดใจมาก
“คุณเป็นใคร?”
วิคเตอร์ถามด้วยความประหลาดใจ
“ฉันชื่อเฮนรี่และฉันมาจากลอสแอนเจลิส ฉันคิดว่านายน่าจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร…” เฮนรี่พูดเสียงต่ำ
ลอสแอนเจลิส!
วิคเตอร์รู้สึกหนาวสั่นที่หลังของเขา และเขาก็ตัวสั่นไปทั้งตัว
เขารู้ว่าสิ่งที่เขาอยากเห็นน้อยที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้
อีกฝ่ายสามารถเรียกชื่อของเขาและหาหมายเลขโทรศัพท์บ้านได้ แสดงว่าอีกฝ่ายต้องควบคุมสถานการณ์ของเขาไว้หมดแล้ว!
“ตอนนี้เราอยู่ที่หน้าประตูบ้านของนายแล้ว นายจะลองพยายามหลบหนีก็ได้ แต่ฉันเชื่อว่านายจะไม่มีทางหนีไปจากฝ่ามือของฉันได้หรอก…และถ้านายจะคิดทำอย่างนั้นจริงๆ ให้ลองคิดถึงทริชและลูกในท้องของเธอด้วย”
มือของวิคเตอร์ที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นอย่างรุนแรง
เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายสามารถทำสิ่งเลวร้ายที่เขานึกไม่ถึงได้อย่างแน่นอน
วิคเตอร์ร้องขอทันที
“ไม่ ไม่ ผมจะไม่หนี ได้โปรดอย่าทำร้ายทริชและเด็กเลย พวกเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ฉันทำ!”
“ฉันให้เวลานายแค่สามนาที ให้ออกมาพร้อมกับเช็ค” เฮนรี่กล่าว
“เอาล่ะ! ผมจะออกไปตอนนี้และสัญญาว่าผมจะไม่หนีไปไหน” วิคเตอร์อดไม่ได้ที่จะขอบคุณอีกฝ่ายที่ปล่อยภรรยาและลูกๆ ของเขา
3 นาที
มันมีค่ามากสำหรับเขาในขณะนี้
วิคเตอร์รีบไปที่ห้องนอนและเปิดตู้เสื้อผ้าด้วยความเร่งรีบ มันมีพื้นที่เล็กๆ ซ่อนอยู่ข้างใน
ข้างในเป็นกล่องเหล็กหลังจากเปิดกล่องเหล็กออกก็มีธนบัตรสองปึก สมุดธนาคาร และโฉนดบ้าน
หลังจากคิดแล้วเขาก็หยิบเงินสองร้อยดอลลาร์ที่เหลืออยู่ออกมาและใส่ไว้ในกล่อง
วิคเตอร์รีบเดินไปที่ห้องครัวและยืนอยู่ตรงหน้าทริช
ทริชมองไปที่สามีของเธอที่ถือกล่องใส่เงินด้วยความงุนงง “เป็นอะไรไปวิคเตอร์? คุณเอาเงินจำนวนมากขนาดนี้มาจากไหน?”
วิคเตอร์พยักหน้าและยิ้ม “ทริช ผมได้รับเงินทั้งหมดนี้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีเงินสดมากกว่า 4,000 ดอลลาร์และในสมุดบัญชียังมีอีก 20,000 ดอลลาร์ พร้อมกับโฉนดของบ้านหลังนี้ตอนนี้ผมจะให้ทั้งหมดกับคุณ”
“คุณเป็นอะไรไปวิคเตอร์!” ทริชถามสามีของเธออย่างเป็นห่วง
“ผมมีสิ่งที่สำคัญมากที่จะต้องไปทำ ผมอาจจะต้องออกไปข้างนอกเป็นเวลานานนี่จะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคุณที่จะมีชีวิตอยู่”
หลังจากที่วิคเตอร์พูดจบเขาก็มองไปที่ท้องของทริชและสัมผัสมันด้วยมือของเขา
เขารู้สึกเหมือนกับเด็กกำลังขยับอยู่ข้างในและมุมปากของวิคเตอร์ก็กระตุกไม่กี่ครั้ง
เขาหวังที่จะได้เห็นลูกเกิดมามาก แต่ตอนนี้คงจะไม่มีโอกาสแล้ว
เขาทำให้ใครบางคนรู้สึกไม่พอใจในครั้งนี้ และความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นมีมากเกินไป
พวกเขาสามารถติดตามมาได้อย่างรวดเร็วจนเขานึกไม่ถึง
“ฉันจะไปแล้ว ดูแลเด็กๆ ให้ดีนะ”
หลังจากที่วิคเตอร์เดินออกไป เขาก็ไม่กล้าที่จะชักช้า เพราะอีกฝ่ายให้เวลาเขาแค่ 3 นาที
เขากลัวว่าหากอีกฝ่ายเข้าใจผิดเมื่อเวลาผ่านไปเธออาจตกอยู่ในอันตรายเมื่อพวกเขารีบเข้ามา
“วิคเตอร์!”
ผู้หญิงคนนั้นสังเกตเห็นบางอย่างและก็กรีดร้อง
วิคเตอร์เดินออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หันกลับมามอง
หญิงสาววางทัพพีลงและรีบวิ่งไปที่ประตูและเห็นสามีของเธอได้ขึ้นรถสีดำ ปิดประตูพร้อมกับรถที่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว
…
ภายในรถ
เฮนรี่มองไปที่วิคเตอร์อย่างเย็นชา
“ไหนเช็ค?”
วิคเตอร์รีบเอาเช็คออกมาและส่งให้เขา
เฮนรี่เอาเช็คไปและดูมันอย่างละเอียด หลังจากตรวจสอบว่ามันเป็นของจริงเขาก็เก็บใส่กระเป๋า
เฮนรี่ไม่คุยกับวิคเตอร์อีกเลย
ทำให้ตอนนี้ภายในรถเงียบมาก วิคเตอร์ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับเขา
ฆ่าเขาโดยตรงหรือโยนลงทะเลเพื่อเป็นอาหารปลา?
เขารู้ดีว่ามีโอกาสน้อยที่จะอยู่รอด
รถขับไปที่สนามบินและพาเขาขึ้นเครื่องบิน เขาพบว่าคนที่อยู่บนเครื่องบินเป็นคนที่ใส่เสื้อสีดำทั้งหมด
พวกเขาดูเคร่งขรึมและรู้ว่าไม่ควรที่จะไปยั่วยุ
มันมีคนจำนวนมากขนาดนี้บนเครื่องบิน อย่าบอกนะมาเพื่อจับเขา?
มันต้องเล่นใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ..
เงินที่เสียไปมันน่าจะมากกว่าหนึ่งแสนอีกหรือเปล่า?
ขณะที่เครื่องบินออกเดินทาง วิคเตอร์ก็นั่งเงียบๆ บนที่นั่งของเขา พร้อมหัวใจของเขาที่เต้นรัวเร็วแรง
และนั่งคิดถึงสิ่งที่โหดร้ายที่คนเหล่านี้จะใช้กับเขา
เขายังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ไหม?
บอกตามตรงนะ
ไม่มีใครอยากตายหรอก
วิคเตอร์ก็ไม่อยากตายเหมือนกัน เขาเอาแต่คิดว่าจะเอาตัวรอดระหว่างทางได้ยังไง
เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนิวยอร์กและเขาถูกดึงเข้าไปในรถอีกครั้งและในไม่ช้าเขาก็ถูกดึงไปยังสถานที่ที่คุ้นเคย
บริษัทประมูล
วิคเตอร์ตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นป้าย
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วิคเตอร์มาที่สำนักงานงานใหญ่ของฮันเยจิน เขาเคยมาที่นี่หลายครั้งและก็ได้เจอหัวหน้าสาวสวยชาวเอเชียที่กระตือรือร้นกับเขามาก นอกจากนี้ยังมีสาวฝรั่งเศสที่เป็นผู้ช่วยของผู้จัดการทั่วไปอีก
คราวนี้ฉันจะได้พบกับใคร?
วิคเตอร์ถูกนำตัวไปที่ออฟฟิศ ทันทีที่เขาเข้าไปเขาก็เห็นฮันเยจิน และอิริน่า โดยมีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ พวกเธอ
วิคเตอร์คาดเดาในใจว่าชายหนุ่มคนนี้อาจจะเป็นเจ้าของบริษัทประมูลนี้
เฮนรี่เดินไปหาฮาร์ดี้ “บอส ฉันพาชายคนนั้นมาและเช็คก็ถูกนำกลับมาแล้วด้วย”
เขาเอาเช็คออกจากกระเป๋าของเขาและยื่นส่งให้
ฮาร์ดี้มองไปที่เช็ค และหันกลับไปยื่นให้ฮันเยจินพร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม “เห็นไหม? เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว”
ฮันเยจินหยิบเช็คจากเขา และหันไปมองวิคเตอร์อย่างโกรธแค้นพร้อมกับกัดฟันของเธอ “ลีโอ ฉันอยากส่งคุณเข้าคุกจริงๆ ที่คุณทำแบบนี้”
วิคเตอร์ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ขอโทษครับคุณฮัน ผมโลภมากไป ผมต้องขอโทษคุณด้วย”
วิกเตอร์คิดในใจว่าถ้าเขาสามารถเข้าคุกได้ มันคงเป็นตอนจบที่ดีที่สุด
แต่เขากลัวว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้ติดคุกด้วยซ้ำ
ฮาร์ดี้มองไปที่วิคเตอร์และพูดกับเฮนรี่ว่า “พาเขาออกไป”
วิคเตอร์รู้ว่าคนเหล่านี้จะจัดการกับเขาต่อไปและเขาจะไม่สามารถหลบหนีจากความตายได้
เขายังไม่อยากตาย
ระหว่างทางวิคเตอร์คิดว่าจะเอาตัวรอดยังไง
เมื่อได้ยินฮาร์ดี้บอกให้เฮนรี่พาเขาออกไป เขาก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว “คุณชาย คุณฮันโปรดให้โอกาสฉันอีกครั้ง”
ฮันเยจินยังคงรำคาญวิคเตอร์และพูดอย่างขมขื่น “นายโกงเงินฉัน! ฉันจะเอานายไปส่งตำรวจให้พวกเขาส่งเข้าคุก”
วิคเตอร์พูดในใจว่าคนพวกนี้จะไม่ได้พาเขาเข้าคุกนะสิ
“คุณชาย คุณหนูฮัน ผมรู้ว่าทำให้พวกคุณไม่พอใจซึ่งผมก็เสียใจกับมันมาก แต่ผมมีข่าวเกี่ยวกับศิลปะโบราณอยู่ หากคุณลองไปตรวจสอบเรื่องนี้ คุณจะได้พบกับศิลปะโบราณจำนวนมาก!”
วิคเตอร์พูดอย่างรวดเร็ว
ฮาร์ดี้มองไปที่ชายคนนี้ และก็คิดว่าเขากำลังโกหกเพื่อความอยู่รอด “นายมีข่าวอะไร?”
วิคเตอร์ถอนหายใจโล่งอกตราบใดที่อีกฝ่ายเต็มใจที่จะฟังเขา
เขาก็ยังมีโอกาส
“ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับงานศิลปะมันเป็นเรื่องโกหกที่ผมสร้างขึ้นก็จริง แต่มันก็มีแหล่งที่มาสำหรับเรื่องโกหกนี้ ผมได้ฟังเรื่องราวดังกล่าวมาก่อนจึงสามารถทำงานนี้ให้สำเร็จได้”
“บนเรือสำราญตอนที่ผมมาสหรัฐอเมริกาจากฝรั่งเศส มีชายคนหนึ่งที่อยู่ในห้องเดียวกันกับผม ซึ่งเขาเล่าว่าหลังจากที่เยอรมันโจมตีฝรั่งเศสพวกเขาก็ค้นหาเครื่องทองและงานศิลปะโบราณต่างๆ ด้วย”
“ซึ่งการค้นหาและรวบรวมผลงานศิลปะเหล่านี้ มันจะต้องใช้ความสามารถระดับมืออาชีพบางอย่าง จึงต้องมีคนช่วยเยอรมันทำเรื่องแบบนี้ ชายคนนั้นบอกว่าเขารู้จักกับชายคนหนึ่งชื่อแบรน ฮิลล์ซึ่งมาจากฝรั่งเศส เขาเป็นคนที่ดูแลพิพิธภัณฑ์เล็กๆ และเนื่องจากเยอรมันบุกเข้ามา เขาเลยต้องเลือกที่จะยอมจำนน”
“ชาวเยอรมันรู้ถึงความสามารถของเขา ดังนั้นพวกเขาจึงขอให้เขาช่วยรวบรวมศิลปะโบราณ เพราะในช่วงที่ฝรั่งเศสกำลังถูกยึดครองผู้คนจำนวนมากก็รีบวิ่งหนีไป ทำให้ภาพวาดสีน้ำมันและวัตถุศิลปะไม่สามารถขนย้ายไปไหนได้เลย ดังนั้นพวกมันจึงถูกทิ้งไว้ในคฤหาสน์และแกลเลอรี่ในประเทศฝรั่งเศส”
“ว่ากันว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาฮิลล์ช่วยให้เยอรมันสะสมภาพวาดสีน้ำมันที่มีชื่อเสียงหลายพันภาพ และงานครั้งนี้ก็ยังไม่หยุด ต่อมาสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปหลังจากที่ฮิลล์ได้ภาพวาดที่มีชื่อเสียงชุดหนึ่งเขาก็ซ่อนมันตามคำสั่งของเยอรมัน และเขาก็หายไปพร้อมกับมันด้วย”
“คนที่บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้บอกว่าฮิลล์กลัวที่จะถูกตามรอยโดยรัฐบาลสำหรับสิ่งที่เขาทำ เขาจึงเลือกที่จะหนีออกมาก่อนและน่าจะมาหลบซ่อนที่สหรัฐอเมริกา ผมตามหาที่ซ่อนของเขาอยู่หลายปีเพื่อที่จะได้พบกับเขา”
“คุณชาย คุณฮันถ้าคุณสามารถหาฮิลล์ได้ พวกคุณก็จะได้เจอกับคลังสมบัติโบราณที่ซ่อนอยู่ มันต้องเป็นทรัพย์สินที่มีค่าอย่างแน่นอน”
ฮาร์ดี้มองไปที่ชายคนนี้และพูดเบาๆ “นายคิดว่าเรื่องหลอกลวงแบบนี้ มันจะทำให้ฉันปล่อยนายไปอย่างนั้นเหรอ?”
วิคเตอร์ยังรู้ว่าข้อมูลของเขามีค่าและกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ผมยังมีภาพของฮิลล์อยู่ แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาเขา แต่มันก็เป็นความหวังในท้ายที่สุด “
“ผมยินดีที่จะค้นหาฮิลล์ให้เจอให้ได้ และหลังจากที่เจอ สมบัติทั้งหมดจะเป็นของคุณ แล้วทั้งหมดนี้คือความจริงซึ่งมันก็ดีกว่าฆ่าผมไปเฉยๆ ใช่ไหม?”
วิคเตอร์มองไปที่ฮาร์ดี้
เมื่อฮันเยจินได้ยินคำว่า ‘ฆ่า’ หัวใจของเธอก็สั่นเล็กน้อยและหันไปมองฮาร์ดี้
เพราะเธอแค่คิดว่าฮาร์ดี้จะให้เฮนรี่พาชายคนนี้ไปส่งสถานีตำรวจ
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะบริสุทธิ์เกินไป